ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΜΥΑΛΑ ΣΥΖΗΤΟΥΝ ΙΔΕΕΣ
ΤΑ ΜΕΣΑΙΑ ΜΥΑΛΑ ΣΥΖΗΤΟΥΝ ΓΕΓΟΝΟΤΑ
ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΜΥΑΛΑ ΣΥΖΗΤΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟΝ ΞΕΣΗΚΩΜΟ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΨΙΜΟ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΣΗΜΑΙΑΣ ΣΕ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΟΡΕΙΕΣ ΘΑ ΕΚΘΕΣΩ ΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΜΟΥ.
ΣΗΜΑΙΑ.ΣΥΜΒΟΛΟ ΙΕΡΟ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΧΩΡΑ ΣΙΓΟΥΡΑ.ΕΙΝΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΑ ΙΕΡΑ "ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ"ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΤΟ ΘΗΣΑΥΡΟΦΙΛΑΚΙΟ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΜΑΣ ΠΟΥ ΚΡΥΒΕΙ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥΣ ΚΑΙ ΘΥΣΙΕΣ...
ΠΟΙΑ Η ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ ΠΟΥ ΤΗΝ ΚΑΙΝΕ?
-ΑΡΧΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΙΔΙΑ,ΘΕΩΡΗΣΤΕ ΠΩΣ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ ΤΙ ΚΑΝΟΥΝ,ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗΣ,ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ...
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΔΕΝ ΔΙΑΦΩΝΩ ΚΙΟΛΑΣ...ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΟΠΟΥ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ ΔΕΝ ΤΗΝ ΚΑΙΝΕ ΟΙ ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ ΑΛΛΑ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΞΟΥΣΙΑΖΟΥΝ...ΟΤΑΝ ΟΙ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΝΤΑΞΗ ΠΟΥ ΠΑΙΡΝΟΥΝΕ ΚΟΝΤΕΥΟΥΝ ΝΑ ΠΕΘΑΝΟΥΝ,ΟΤΑΝ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΚΑΙ ΑΣΤΕΓΟΙ ΛΟΓΩ ΕΛΛΕΙΨΗΣ ΦΑΓΗΤΟΥ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΟΙ ΝΑΡΚΩ- ΜΑΝΗΣ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΔΩΣΟΥΝ ΜΙΑ ΝΕΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥΣ ΝΑ ΜΠΟΥΝ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΠΕΞΑΡΤΗΣΗΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ 2 ΚΑΙ 3 ΧΡΟΝΙΑ,ΠΟΙΟΣ ΤΗΝ ΚΑΙΕΙ ΤΗ ΣΗΜΑΙΑ?ΟΙ ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ Η ΑΥΤΗ Η ΚΩΛΟΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ ΚΑΙ Η ΚΩΛΟΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΟΥ ΣΤΕΡΟΥΝ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗ...ΝΟΜΙΑΖΩ ΠΩΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΟΙ MILKIDES(ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΤΕ,ΤΟ ΕΙΠΑ ΚΟΜΨΑ...ΟΜΩΣ ΕΠΕΙΔΗ ΕΧΩ ΜΑΘΕΙ ΝΑ ΛΕΩ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΩΣ ΕΧΟΥΝ...ΟΙ ΜΑΛΑΚΕΣ ΟΛΟΙ) ?ΤΟ ΑΦΗΝΩ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΣΑΣ...
ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ ΠΑΛΕΨΑΝΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΕΛΕΥΘΕΡΗ,ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΙΣΩΝ ΕΥΚΑΙΡΙΩΝ,ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ...ΕΧΟΥΜΕ ΜΙΑ ΟΥΤΟΠΙΚΗ "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ"...
ΣΙΓΟΥΡΑ ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ ΕΑΝ ΖΟΥΣΑΝ ΘΑ ΝΤΡΕΠΟΝΤΟΥΣΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ,ΟΠΩΣ ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ ΚΑΙ ΕΓΩ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ..(ΔΕΣ youtube riots in ATHENS mia eikona me ena megalo karabi apo exw kai plΙΤΗos kosmou)ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΑ ΦΑΣΙΣΤΟΜΟΥΤΡΑ ΜΑΣ ΝΤΡΟΠΙΑΖΟΥΝ...
ΥΓ. ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΜΙΑ ΩΡΑΙΑ ΧΩΡΑ ΤΗΝ ΕΛΛΔΑ ΟΠΟΥ ΠΕΘΑΙΝΟΥΜΕ ΛΟΓΩ ΕΛΛΕΙΨΗΣ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗΣ...ΩΡΑΙΑ...(Ε...ΑΝ ΔΕΝ ΠΑΡΕΙ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΤΟ ΦΑΚΕΛΑΚΙ ΤΟΥ ΠΩΣ ΘΑ ΓΙΝΕΙ...) ΠΟΝΑΕΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΒΟΛΕΜΕΝΟΥΣ Ε?...ΚΡΙΜΑ
...ΕΠΙΣΗΣ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΑΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΩ ΠΩΣ ΤΟΣΗ ΩΡΑ ΣΑΣ ΑΝΑΦΕΡΩ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΑΛΗΘΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΟΠΤΙΚΗ ΓΩΝΙΑ...ΟΠΩΣ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΑΙ ΕΓΩ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ...) ( "ΕΛΠΙΖΩ" ΚΥΡΙΑ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΜΗΝ ΦΩΝΑΖΕΤΕ ΓΙΑ ΤΥΧΟΝ ΛΑΘΗ...ΑΠΛΑ ΔΕΙΞΤΕ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ"ΗΑΗΑ)...
ΚΑΙ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΑΦΙΕΡΩΣΩ ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΑΣΙΖ ΝΕΣΙΝ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΝ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΣΙΩΠΗ...ΤΟ ΒΟΛΕΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΟΤΑΓΗ.ΓΙΑΤΙ?ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ ΤΟΥΣ ΕΜΑΘΑΝ,ΝΑ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ...



"ΣΩΠΑ ΜΗ ΜΙΛΑΣ"

ΣΩΠΑ,ΜΗ ΜΙΛΑΣ,ΕΙΝΑΙ ΝΤΡΟΠΗ
ΚΟΨΕ ΤΗ ΦΩΝΗ ΣΟΥ
ΣΩΠΑΣΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ
ΚΑΙ ΑΝ Ο ΛΟΓΟ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΥΡΟΣ
Η ΣΙΩΠΗ ΕΙΝΑΙ ΧΡΥΣΟΣ.
ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΑΚΟΥΣΑ ΑΠΟ ΠΑΙΔΙ
ΕΚΛΑΙΓΑ,ΓΕΛΑΓΑ,ΕΠΑΙΖΑ ΜΟΥ ΛΕΓΑΝΕ
"ΣΩΠΑΣΕ"!

ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΟΥ ΚΡΥΨΑΝΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ
ΤΗ ΜΙΣΗ
ΜΟΥ ΛΕΓΑΝΕ<<ΕΣΕΝΑ ΤΙ ΣΕ ΝΟΙΑΖΕΙ?>>
ΣΩΠΑ

ΜΕ ΦΙΛΗΣΕ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΠΟΥ ΕΡΩΤΕΥΤΗΚΑ ΚΑΙ ΜΟΥ ΛΕΓΑΝΕ
"ΚΟΙΤΑ ΜΗΝ ΠΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ,Σσσσσσσ... ΣΩΠΑ!"
ΚΟΨΕ ΤΗ ΦΩΝΗ ΣΟΥ Κ ΜΗ ΜΙΛΑΣ,ΣΩΠΑΙΝΕ
ΚΙ ΑΥΤΟ ΒΑΣΤΑΞΕ ΜΕΧΡΙ ΤΑ ΕΙΚΟΣΙ ΜΟΥ ΧΡΟΝΙΑ


Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ
Η ΣΙΩΠΗ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ
ΕΒΛΕΠΑ ΑΙΜΑΤΑ ΣΤΟ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ
"ΤΙ ΣΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΕΣΕΝΑ?" ΜΟΥ ΛΕΓΑΝΕ
"ΘΑ ΒΡΕΙΣ ΤΟ ΜΠΕΛΑ ΣΟΥ,ΣΩΠΑ"

ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΦΩΝΑΖΑΝΕ ΟΙ ΠΡΟΙΣΤΑΜΕΝΟΙ
"ΜΗ ΧΩΝΕΙΣ ΤΗ ΜΥΤΗ ΣΟΥ ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΝΕ

ΠΩΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ,ΣΩΠΑ"

ΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΑ,ΕΚΑΝΑ ΠΑΙΔΙΑ
Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΤΙΜΙΑ ΚΑΙ ΕΡΓΑΤΙΚΗ
ΗΞΕΡΕ ΝΑ ΣΩΠΑΙΝΕΙ
ΕΙΧΕ ΜΑΝΑ ΠΟΥ ΤΗΣ ΕΛΕΓΕ ΣΩΠΑ!

ΣΕ ΧΡΟΝΙΑ ΔΙΣΕΚΤΑ
ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ,ΟΙ ΓΕΙΤΟΝΕΣ ΜΕ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΑΝ
"ΜΗΝ ΑΝΑΚΑΤΕΥΕΣΑΙ,ΚΑΝΕ ΠΩΣ ΔΕΝ ΕΙΔΕΣ ΤΙΠΟΤΑ
ΣΩΠΑ
ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΧΑΜΕ ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ ΓΝΩΡΙΜΙΕΣ ΖΗΛΕΥΤΕΣ
ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΕΙΤΟΝΕΣ ΜΑΣ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕ ΟΜΩΣ ΤΟ ΣΩΠΑ

ΣΩΠΑ Ο ΕΝΑΣ,ΣΩΠΑ Ο ΑΛΛΟΣ,ΣΩΠΑ ΟΙ ΕΠΑΝΩ
ΣΩΠΑ ΟΙ ΚΑΤΩ,ΣΩΠΑ ΟΛΗ Η ΠΟΛΥΚΑΤΟΙΚΙΑ ΚΑΙ ΟΛΟ ΤΟ ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ
ΣΩΠΑ ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΟΙ ΚΑΘΕΤΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΟΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ
ΚΑΤΑΠΙΑΜΕ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ
ΣΤΟΜΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΙΛΙΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ
ΦΙΑΞΑΜΕ ΤΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΤΟΥ "ΣΩΠΑ"
ΜΙΑ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ,ΜΙΑ ΔΥΝΑΜΗ ,ΜΕΓΑΛΗ
ΑΛΛΑ ΜΟΥΓΚΗ


ΠΕΤΥΧΑΜΕ ΠΟΛΛΑ,ΦΤΑΣΑΜΕ ΨΗΛΑ
ΜΑΣ ΔΩΣΑΝΕ ΠΑΡΑΣΗΜΑ
ΤΑ ΠΑΝΤΑ Κ ΟΛΑ ΠΟΛΥ
ΕΥΚΟΛΑ ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΟ ΣΩΠΑ
ΜςΓΑΛΗ ΤΕΧΝΗ ΑΥΤΟ ΤΟ "ΣΩΠΑ"

ΜΑΘΕ ΤΟ ΣΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΟΥ,ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ
ΣΤΗΝ ΠΕΘΕΡΑ ΣΟΥ
ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΝΙΩΣΕΙΣ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙΣ ΞΕΡΙΖΩΣΕ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΣΟΥ
ΚΑΙ ΚΑΝ'ΤΗ ΝΑ ΣΩΠΑΣΕΙ
ΚΟΨ'ΤΗ ΣΥΡΡΙΖΑ ΠΕΤΑ ΤΗ ΣΤΑ ΣΚΥΛΙΑ
ΤΟ ΜΟΝΟ ΑΧΡΗΣΤΟ ΟΡΓΑΝΟ ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟ ΜΕΤΑΧΕΙΡΟΖΕΣΑΙ ΣΩΣΤΑ


ΔΕ ΘΑ ΕΧΕΙΣ ΕΤΣΙ ΕΦΙΑΛΤΕΣ, ΤΥΨΕΙΣ ΚΑΙ ΑΜΦΙΒΟΛΙΕΣ
ΔΕ ΘΑ ΝΤΡΕΠΕΣΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΓΛΙΤΩΣΕΙΣ
ΑΠΟ ΤΟ ΒΡΑΧΝΑ ΝΑ ΜΙΛΑΣ
ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΜΙΛΑΣ ΝΑ ΛΕΣ "ΕΧΕΤΕ ΔΙΚΙΟ ΕΙΜΑΙ ΣΑΝ ΚΑΙ ΕΣΑ"
ΑΧ!ΠΟΣΟ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΜΙΛΗΣΩ Ο ΚΕΡΑΤΑΣ!

ΚΑΙ ΔΕ ΘΑ ΜΙΛΑΣ
ΘΑ ΓΙΝΕΙΣ ΦΑΦΛΑΤΑΣ
ΘΑ ΣΑΛΙΑΡΙΖΕΙΣ ΑΝΤΙ ΝΑ ΜΙΛΑΣ

ΚΟΨΕ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΣΟΥ

ΚΟΨ'ΤΗΝ ΑΜΕΣΩΣ
ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΠΕΡΙΘΩΡΙΑ.ΓΙΝΕ ΜΟΥΓΚΟΣ
ΑΦΟΥ ΔΕ ΘΑ ΜΙΛΗΣΕΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΤΟ ΤΟΛΜΗΣΕΙΣ.ΚΟΨΕ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΣΟΥ!

ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΣΩΣΤΟΣ
ΣΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΟΥ
ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΛΥΓΜΟΥΣ ΚΑΙ ΣΕ ΠΑΡΟΞΥΣΜΟΥΣ
ΚΑΙ ΠΑΤΩ ΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ ΜΟΥ!
ΓΙΑΤΙ ΝΟΜΙΖΩ ΠΩΣ ΘΑ ΕΡΘΕΙ Η ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΑΝΤΕΞΩ.
ΚΑΙ ΘΑ ΞΕΣΠΑΣΩ ΚΑΙ ΔΕ ΘΑ ΦΟΒΗΘΩ
ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ ΤΟ ΛΑΡΡΥΓΙ ΜΟΥ ΘΑ ΓΕΜΙΖΩ ΜΕ ΕΝΑ ΦΘΟΓΓΟ,ΜΕ ΕΝΑ ΨΙΘΥΡΟ
ΜΕ ΕΝΑ ΤΡΑΥΛΙΣΜΑ ΜΕ ΜΙΑ ΚΡΑΥΓΗ ΠΟΥ ΘΑ ΜΟΥ ΛΕΕΙ
ΜΙΛΑ...


ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΕΑΝ ΞΕΦΥΓΑ ΚΑΠΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΜΑ...ΑΛΛΑ ΘΕΛΩ ΤΟΣΑ ΝΑ ΠΩ...ΝΑ ΜΗΝ ΤΑ ΚΡΑΤΑΩ ΜΕΣΑ ΜΟΥ...ΚΑΤΙ ΜΟΥ ΛΕΕΙ
ΜΙΛΑ

Penny

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΑΥΤΗ,Η ΟΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΜΑΛΑΚΙΑ ΠΟΥ ΕΧΩ ΔΕΙ!!!(ΘΕΛΩ Ν ΣΧΟΛΙΑΣΩ ΚΑΠΟΙΕΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΑΝΤΙΛΛΗΨΕΙΣ ΠΟΥ ΕΠΙΚΡΑΤΟΥΝ ΣΤΗΝ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΑΥΤΗ)...ΔΙΟΤΙ
ΤΑ ΠΙΣΤΕΥΩ Κ ΟΙ ΑΝΤΙΛΛΗΨΕΙΣ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΤΟΣΟ ΕΥΚΟΛΑ...ΑΝΑΛΟΓΑ ΒΕΒΒΑΙΑ ΠΟΣΟ ΙΣΧΥΡΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ ...ΚΑΙ ΑΝ ΤΥΧΕΙ ΚΑΙ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΘΑ ΠΑΝΕ ΣΕ ΚΑΤΙ ΠΑΡΑΠΛΗΣΙΟ Κ ΟΧΙ ΚΑΤΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΝΤΙΘΕΤΟ...ΑΥΤΗ Η ΕΙΚΟΝΑ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΕΙ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ...ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝΕ ΟΝΕΙΡΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥΣ,ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΤΟ ΠΩΣ ΘΑ ΑΠΟΚΤΗΣΟΥΝ ΟΛΟ Κ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΠΡΟΣΔΙΔΟΥΝ ΣΤΟ ΠΡΩΣΟΠΟ ΚΑΠΟΙΟΥ ΤΙΣ ΑΞΙΕΣ,ΤΟ ΚΥΡΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΗ ΑΞΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΛΕΓΕΤΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.ΟΙ ΑΠΑΞΙΕΣ ΦΙΓΟΥΡΑΡΟΥΝ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΖΩΗ...ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ ΟΤΙ ΟΣΑ ΛΕΦΤΑ Κ ΝΑ ΕΧΟΥΝΕ ΚΑΠΟΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΤΑ ΑΓΟΡΑΣΟΥΝ...???...

ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ,ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΩΣ ΘΑ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ.ΟΥΤΕ ΟΜΩΣ

ΜΟΝΟ Η ΔΙΑΙΩΝΙΣΗ ΤΟΥ ΕΙΔΟΥΣ,ΑΛΛΑ Κ ΣΤΟ ΝΑ ΣΥΜΒΑΛΛΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΚΑΝΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ...ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΚΩΛΟΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΟΥ ΠΡΩΩΘΕΙ ΤΟ ΒΟΛΕΜΑ, ΤΟ ΓΛΥΨΙΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΟΤΑΓΗ...ΓΙ ΑΥΤΟ ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΠΟΙΟΙ ΠΟΥ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ...ΔΙΟΤΙ ΚΑΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΔΕΝ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΝΑ ΚΑΘΟΝΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΚΑΝΑΠΕΔΕΣ,ΑΛΛΑ ΜΕ ΘΥΣΙΕΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΕΣ...ΑΥΤΟΥΣ ΟΜΩΣ ΤΟΥΣ ΒΑΖΟΥΜΕ ΣΤΟ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ...ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΖΟΥΝ ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΙΝΑ ΑΠΟΔΕΚΤΟ ΤΡΟΠΟ ΖΩΗΣ.ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Κ ΛΑΘΟΣ...ΓΙΑΤΙ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΘΩΡΙΑΚΟΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΙ ΕΩΣ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΓΙΑ ΝΑ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΟΥΝ ΜΟΝΟ Κ ΜΟΝΟ ΤΟΝ ΥΛΙΚΟ ΤΟΥΣ ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΣΜΟ?ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΙ ΘΑ ΠΕΙ ΓΕΛΙΟ?ΤΡΑΓΟΥΔΙ?ΧΑΡΑ?Ε ΒΕΒΑΙΑ.ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΗ "ΠΕΡΙΘΩΡΙΑΚΟΙ"...ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΛΕΕΙ Κ Ο ΤΙΜΟΘΕΟΣ ΚΙΛΙΦΗΣ(ΜΕΓΑΛΗ ΜΟΥΡΗ,ΑΣΧΕΤΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΑΠΑΣ)ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΜΗ ΠΕΡΙΘΩΡΙΑΚΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ "ΠΕΡΙΘΩΡΙΑΚΟΥΣ"ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΝΟΟΥΝ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΠΙΟΝΙΑ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΖΩΗ,ΚΑΙ ΠΑΣΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ ΜΕ ΚΑΠΟΙΕΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΕΣ,ΕΣΤΩ ΚΑΙ..."ΠΕΡΙΘΩΡΙΑΚΑ"....

ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΕΛΠΙΖΩ?
ΠΩΣ ΑΥΤΗ Η ΧΩΡΑ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ ΘΑ ΑΛΛΑΞΕΙ?

ΛΕΤΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΠΟΙΟ ΘΑΥΜΑ?ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΕΙ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΙΣΩΝ ΕΥΚΑΙΡΙΩΝ,ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΜΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ,ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΓΙ'ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ? (ΕΣΕΙΣ ΝΑ ΕΛΠΙΖΕΤΕ,ΓΙΑΤΙ ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΛΠΙΖΩ ΣΕ ΤΙΠΟΤΑ
ΔΕΝ ΘΟΒΑΜΑΙ ΤΙΠΟΤΑ,ΕΙΜΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗ
ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΤΖΑΚΗΣ)


ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΤΕ...

ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΕΝΟΣ...


ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ...

ΜΠΟΡΕΙ Ο ΕΡΝΕΣΤΟ ΤΣΕ ΓΚΕΒΑΡΑ, ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΗΣΕΙ ΠΑΛΙ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ

ΒΑΖΟΝΤΑΣ ΦΩΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΚΑΝΑΠΕΔΕΣ Κ ΣΤΙΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΕΙΣ

ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΘΕΣΗ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΧΑΛΑΣΤΡΑ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΠΑΝΕ ΕΠΙ ΠΤΩΜΑΤΩΝ

ΑΛΛΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ "ΠΕΡΠΑΤΑΕΙ" ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΑΣ

ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΩΝ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΟΡΕΙΕΣ Κ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ,

ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΤΟ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ...

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΝΑ ΖΕΙ ΣΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Κ ΟΧΙ ΣΑΝ ΖΩΟ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ...!!!!!

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΣΤΗΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ στην σκλαβια των ΑΛΛΩΝ... ΓΙΑΤΙ Ο ΕΡΝΕΣΤΟ ΤΣΕ ΓΚΕΒΑΡΑ

ΕΙΝΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΤΗΚΕ ΜΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ....

ΦΙΝΤΕΛ ΚΑΣΤΡΟ=ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΝΑ ΠΟΛΕΜΑΣ ΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ...

re?me porvnei auto to atomo...

p+d=<3 3.02.07

s'agapaw para poli...ax...

ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΔΕΡΦΙΑ ΜΑΣ
ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΑΔΕΡΦΟΚΤΟΝΟΙ....
ΞΑΔΕΡΦΕ...ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ...

ΑΠΛΑ ΚΟΡΥΦΗ...ΤΟ ΑΤΟΜΟ ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΤΑΙ

ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΚΑΛΑ...ΤΖΙΜΑ?ΞΕΚΟΛΛΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ....ΝΑΙ,ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΣΟΥ ΕΛΕΙΠΕ....ΚΑΚΙΑΣΜΕΝΟ ΠΛΑΣΜΑ...ΣΕ ΣΥΚΟΦΑΝΤΩ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ Ε?Ι ΚΝΟW..ΕΙΣΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟΣ Κ ΓΛΥΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ...ΣΕ ΖΗΛΕΥΩ ΓΙ'ΑΥΤΟ ΤΟΣΗ ΚΑΚΙΑ ΡΕ...Ε...ΝΑΙ...

ΑΑΑ...ΓΗΞΓΚ(U KNOW.... HAHA)

re?σου την σπανε ολοι?κεμενα ρε

ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΕΗΜΗΤΡΗ ΜΟΥ ΟΜΩΣ...ΠΑΕΙ Κ ΑΥΤΟΣ...ΘΑ ΤΗΝ ΚΑΝΕΙ Κ ΑΥΤΟΣ ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΚΑΤΑΝΤΗΣΑ...

ena pragma exv na pv gi auto t atomaki....xekolla apo t mialo s re....haha

pes ta re big...

ΞΑΔΕΡΦΟΥΛΑ ΜΟΥ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ Κ big trendoulo....

ΤΙ ΝΑ ΠΩ ΓΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΞΑΔΕΡΦΑΚΙ ΜΟΥ?ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΜΟΥ...ΜΑΖΙ ΘΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ...ΤΟ ΑΤΟΜΟ ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΤΑΙ...ΜΟΡΦΗ ΑΠΛΑ...

ΟΙ "ΑΣΦΑΛΤΟΙ"

ΠΟΛΛΟΙ ΚΑΥΧΙΟΥΝΤΑΙ ΠΩΣ ΔΕΝ ΕΚΑΝΑΝ ΠΟΛΛΑ Η ΜΕΓΑΛΑ ΣΦΑΛΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥΣ.ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΞΙΕΠΑΙΝΟΙ.ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΟΧΙ.

ΠΟΛΛΟΙ"ΑΣΦΑΛΤΟΙ" ΕΙΝΑΙ ΑΞΙΟΘΡΗΝΗΤΟΙ.ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΚΑΝΑΝ ΤΙΠΟΤΑ ΤΟ ΣΟΒΑΡΟ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΡΙΘΟΥΝ.ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΦΥΤΟΖΩΟΥΝ.ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΣΦΑΛΜΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΦΥΤΟΖΩΕΙΣ.ΝΑ ΖΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΕΝΤΑΣΗ.ΧΩΡΙΣ ΒΑΘΟΣ.ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΔΙΑΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙΣ ΚΑΤΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ.ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΔΟΚΙΜΑΣΕΙΣ ΕΚΕΙΝΕΣ ΤΙΣ ΤΡΑΓΙΚΕΣ,ΑΛΛΑ ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΕΙΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ,ΟΤΙ ΤΑ ΠΑΙΖΕΙΣ ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΑ.
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ' ΣΑΙ ΑΞΙΟΣ ΚΑΙ ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ "ΣΦΑΛΜΑΤΑ".ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΠΑΙΖΕΙΣ ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΣΟΥ.
ΜΟΝΟ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΔΕΝ ΣΦΑΛΛΟΥΝ.ΑΛΛΑ ΕΚΑΝΑΝ ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ "ΣΦΑΛΜΑ"ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΝΕΚΡΟΙ...
ΤΙΜΟΘ ΚΙΛΙΦΗΣ

ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ?



ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗ ΜΟΝΟ ΝΑ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΞΕΡΟΥΝ?ΝΑ ΔΙΝΟΥΝ ΟΧΙ?ΕΧΟΥΝ ΓΥΡΩ ΤΟΥ ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΘΡΕΦΤΕΣ ΠΟΥ ΒΛΕΠΥΝ ΜΟΝΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ.ΠΟΤΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ.
ΠΟΤΕ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΜΕΓΑΛΟΣ ΟΣΟ ΟΤΑΝ ΠΑΡΑΜΕΡΙΖΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ Ο ΑΛΛΟΣ...Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΟΤΙ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΖΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΘΥΣΙΑΖΕΣΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ.
ΚΑΙ ΜΑΘΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ. ΘΥΣΙΑΖΟΜΕΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΜΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΠΑΝΤΟΤΕ ΕΠΑΙΝΟ.ΠΕΡΙΜΕΝΕ Κ ΤΗΝ ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ.Η ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΗΣ ΑΓΑΠΗ ΜΑΣ, Κ ΘΥΣΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΑΠΟΛΑΥΣΟΥΜΕ ΕΠΙΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΚΑΙ ΚΟΛΑΚΕΙΑ,ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΑΥΤΟΒΕΒΑΙΩΣΗ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΜΑΣ.ΟΣΟ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΑΓΑΠΑΣ ΚΑΙ ΘΥΣΙΑΖΕΣΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΤΟΣΟ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΥΠΑΡΧΕΙΣ...
ΚΙΛΙΦΗΣ

ME ENA ΚΟΣΤΟΥΜΙ,ΜΕ ΜΙΑ ΒΙΛΑ ΕΥΚΟΛΑ ΠΕΡΝΙΕΣΑΙ ΓΙΑ ΓΙΑ"ΚΥΡΙΟΣ"
ΓΙ'ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ ΦΡΟΝΤΙΖΟΥΝ,ΠΑΝΤΟΤΕ ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ, ΝΑ ΕΜΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ"ΚΥΡΙΟΙ"
ΕΡΧΕΤΑΙ ΟΜΩΣ ΚΑΠΟΙΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΞΕΣΚΕΠΑΖΕΙ ΟΛΟΤΕΛΑ.ΤΟΥΣ ΑΠΟ-ΚΑΛΥΠΤΕΙ.Κ ΤΟΤΕ ΟΛΟΙ ΛΕΜΕ.ΜΑ ΑΥΤΟΣ ΦΑΙΝΟΤΑΝ ΚΥΡΙΟΣ.ΝΑΙ,ΦΑΙΝΟΤΑΝ ΜΟΝΟ.ΔΕΝ ΗΤΑΝ.ΠΟΣΟ ΕΞΑΠΑΤΟΥΝ ΤΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ...
ΟΙ ΑΞΙΕΣ ΣΥΝΗΘΩΣ,ΚΡΥΒΟΝΤΑΙ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΣΗΜΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΛΟΤΗΤΑ.
ΟΙ ΑΠΑΞΙΕΣ ΦΙΓΟΥΡΑΡΟΥΝ...

"ΠΕΡΙΘΩΡΙΑΚΟΙ"

ΑΥΤΟΥΣ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΥΜΜΟΡΦΩΝΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΖΟΥΝ ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΙΝΑ ΑΠΟΔΕΚΤΟ ΤΡΟΠΟ ΖΩΗΣ,ΤΟΥΣ ΛΕΜΕ ΠΕΡΙΘΩΡΙΑΚΟΥΣ"ΕΚΚΕΝΤΡΙΚΟΥΣ".ΔΗΛΑΔΗ,
ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΟΙΑΖΟΥΝΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΟΛΛΟΥΣ,
ΤΟΥΣ ΒΑΖΟΥΜΕ ΣΤΟ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ.
ΝΑΙ, ΑΛΛΑ ΠΟΙΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΙΣΧΥΡΙΣΤΕΙ ΑΠΟΛΥΤΑ,ΟΤΙ Ο ΚΟΙΝΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Ο ΣΩΣΤΟΣ?ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΕΦΗΣΥΧΑΣΜΟΣ,ΜΙΑ ΝΑΡΚΗ,ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΝΟΘΟΣ ΖΩΗ.
ΚΑΙ ΓΙΑΤΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΘΩΡΙΑΚΟΙ ΑΥΤΟΙ,ΠΟΥ ΤΡΕΧΟΥΝ ΜΕΡΑ-ΝΥΧΤΑ,ΚΥΝΗΓΩΝΤΑΣ ΜΟΝΟ ΔΟΞΑ,ΛΕΦΤΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΑΡΟΜΟΙΑ,ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΙΧΝΟΣ ΡΟΜΑΝΤΙΣΜΟΥ,ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑΣ,ΠΟΙΗΣΗΣ?ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ ΤΙ ΠΑΕΙ ΝΑ ΠΕΙ ΤΡΑΓΟΥΔΙ,ΤΡΥΦΕΡΟΤΗΤΑ,ΓΕΛΙΟΑΛΤΡΟΥΙΣΜΟΣ,ΘΥΣΙΑ?ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΖΟΥΝ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΑΥΤΟΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ?
ΑΛΗΘΕΙΑ,ΔΕΝ ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ,ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΟΙ"ΚΑΘΩΣ ΠΡΕΠΕΙ" ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΟΙ... ΠΕΡΙΘΩΡΙΑΚΟΙ ΚΑΙ ΝΑ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΜΕΡΙΚΟΥΣ "ΠΕΡΙΘΩΡΙΑΚΟΥΣ", ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΝΝΟΟΥΝ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΡΟΜΠΟΤ Κ ΠΙΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ, ΑΛΛΑ ΠΑΣΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ ΜΕ ΚΑΠΟΙΕΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΕΣ,ΕΣΤΩ ΚΑΙ...ΠΕΡΙΘΩΡΙΑΚΑ
Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΖΩΗ ΔΕΝ ΜΠΑΙΝΕΙ ΣΕ ΚΑΛΟΥΠΙΑ.
Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΘΕΩΡΙΑ ΚΑΙ ΠΡΑΞΗ ΜΑΖΙ...
ΚΙΛΙΦΗΣ

ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΓΚΑΡΑΖ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΜΑΣ, ΕΧΕΤΕ ΠΑΡΚΑΡΕΙ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ




ΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΚΟΙΤΑΤΕ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ, ΦΟΡΕΣΤΕ ΑΛΕΞΙΣΦΑΙΡΑ ΠΕΡΝΑΕΙ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ



ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΩΜΕΝΟΙ,ΤΡΕΛΟΙ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ


Η ΑΛΛΥΛΕΓΓΥΗ
ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ


Η ΒΙΑ ΕΙΝΑΙ
ΤΟ ΘΥΛΗΚΟ ΤΟΥ ΒΙΟΣ



ΤΑ ΠΛΟΥΤΗ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΙΜΑ ΜΑΣ




ΜΗΝ ΣΚΟΤΩΝΕΤΑΙ ΤΑ ΚΟΥΝΟΥΠΙΑ
ΑΛΛΟΙ ΜΑΣ ΠΙΝΟΥΝ ΤΟ ΑΙΜΑ




ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ
ΓΕΜΙΖΕΙ ΤΙΣ ΤΣΕΠΕΣ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ


ΟΠΛΑ, ΡΟΥΚΕΤΕΣ ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΣΗΜΑΙΕΣ
ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ ΣΕ ΖΩΑ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ
ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΛΕΦΤΑ ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΚΡΑΤΗ Κ ΟΙ ΣΤΡΑΤΟΙ
ΔΕ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΥΠΟΤΑΓΗ
ΜΙΣΟΣ ΚΗΔΕΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ* ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΥΠΟΧΕΙΡΙΑ ΠΙΣΤΑ.
ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΑΡΤΑΧΗ ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΟΥ ΒΑΣΙΛΕΥΕΙ Η ΟΡΓΗ.
ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΕΛΠΙΔΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ
ΠΑΛΕΨΕ,ΠΑΛΕΨΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΕΥΤΕΡΙΑ...


*ΕΞΑΙΡΕΙΤΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ....ΠΟΙΟΣ ΑΡΑΓΕ?


ΟΤΑΝ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΗ
ΜΟΝΟ ΟΙ ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ




ΔΕΣ Youtube riots in Athens k ΜΕΤΑ Antifa




ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΕ ΑΥΤΟΘΣ ΠΟΥ ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥΣ ΕΓΙΝΑΝ ΠΙΣΤΕΥΩ ΜΑΣ....



ΑΡΑΖΩ...ΑΡΑ ΖΩ




ΑΥΤΗ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΡΟΩΘΕΙ
ΤΟ ΒΟΛΕΜΑ,ΤΟ ΓΛΥΨΙΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΟΤΑΓΗ
penny :)

ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΣΚΛΗΡΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΝΑ ΛΕΝΕ ΣΚΛΗΡΑ ΟΧΙ...

ΑΠΟ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΣΤΑΜΑΤΑΩ ΤΙΣ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΑΠΟ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΔΕΝ ΦΟΒΑΜΑΙ

ΠΑΙΔΙΑ ΑΠΛΑ ΘΕΟΣ...ΑΠΛΑ




ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕ ΤΕ ΠΟΛΛΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΤΙΧΟΥΣ....


ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΖΑΛΗ

Ο ΧΡΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ ΓΙΑΤΡΟΣ
ΣΕ ΚΑΙΕΙ ΣΕ ΣΚΟΡΠΑΕΙ ΚΑΙ ΣΕ ΠΑΓΩΝΕΙ
ΜΑ ΕΣΥ ΣΕ ΛΙΓΟ ΔΕΝ ΘΑ ΒΡΙΣΚΕΣΑΙ ΕΔΩ
ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΛΛΟΙ ΘΑ ΠΑΛΕΥΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΣΚΟΝΗ
ΘΕΛΕΙΣ ΞΑΝΑ ΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙΩΣΕΙΣ ΜΟΝΑΧΟΣ ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΠΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ
ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΑ ΡΟΥΧΑ ΣΟΥ ΞΥΠΝΑΕΙ Ο ΠΙΟ ΠΑΛΙΟΣ ΘΕΟΣ
ΜΕΣ ΣΤΙΣ ΒΑΛΙΤΣΕΣ ΣΟΥ ΣΤΡΙΜςΧΝΟΝΤΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ

ΠΟΙΟΙ ΧΑΡΤΕΣ ΣΟΥ ΖΕΣΤΑΝΕ ΞΑΝΑ ΤΑ ΜΥΑΛΑ
ΠΟΙΕΣ ΒΑΛΑΣΣΕΣ ΣΤΕΓΝςΝΟΥΝ ΣΤΟ ΜΙΚΡΟ ΣΟΥ ΚΕΦΑΛΙ
ΠΟΙΟΣ ΑΝΑΜΟΣ ΣΕ ΠΑΙΡΝΕΙ ΠΙΟ ΜΑΚΡΥΑ ΑΠΟ ΕΔΩ
ΠΕΣ ΜΟΥ ΠΟΙΟ ΦΟΒΟ ΑΓΑΠΗΣΕΣ ΠΑΛΙ

ΣΕ ΠΟΙΟ ΟΝΕΙΡΟ ΣΕ ΞΥΠΝΗΣΑΝ ΒΡΕΓΜΕΝΟ ΛΕΙΨΟ
ΠΟΙΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΠΟΤΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΣΟΥ ΖΑΛΗ
ΠΟΙΟΣ ΕΡΩΤΑΣ ΣΕ ΣΠΡΩΧΝΕΙ ΠΙΟ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΕΔΩ
ΠΕΣ ΜΟΥ ΠΟΙΟ ΦΟΒΟ ΑΓΑΠΗΣΕΣ ΠΑΛΙ

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΠΟΥ ΣΕ ΕΦΕΡΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΩΣ ΕΔΩ
ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙΓΕΤΑΙ ΣΚΟΥΡΙΑΖΕΙ ΚΑΙ ΣΕ ΔΙΩΧΝΕΙ
ΜΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΑΕΙ ΣΤΗΝ ΓΗ ΜΙΑ ΣΕ ΞΕΡΝΑΕΙ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ
ΤΟ ΙΔΙΟ ΟΝΕΙΡΟ ΣΕ ΤΡςΕΙ ΚΑΙ ΣΕ ΓΛΙΤΩΝΕΙ

ΘΕΛΕΙΣ ΞΑΝΑ ΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙΩΣΕΙΣ ΜΟΝΑΧΟΣ
ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΠΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ
ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΑΠ ΤΑ ΡΟΥΧΑ ΣΟΥ ΞΥΠΝΑΕΙ Ο ΠΙΟ ΠΑΛΙΟΣ ΘΕΟΣ

ΜΕΣ ΣΤΙΣ ΒΑΛΙΤΣΕΣ ΣΟΥ ΣΤΡΙΜΩΧΝΟΝΤΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ


ΠΟΙΑ ΝΗΜΑΤΑ ΣΕ ΕΝΩΝΟΥΝ ΜΕ ΜΙΑΝ ΑΛΛΗ ΘΗΛΕΙΑ
ΠΟΙΑ ΚΥΜΑΤΑ ΣΕ ΔΙΩΧΝΟΥΝ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ
ΠΟΙΑ ΜΟΙΡΑ ΣΕ ΦΩΝΑΖΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΜΕΡΙΑ
ΠΕΣ ΜΟΥ ΠΟΙΟ ΦΟΒΟ ΑΓΑΠΗΣΕ ΠΑΛΙ

ΠΟΙΑ ΣΥΝΝΕΦΑ ΣΚΕΠΑΣΑΝ ΤΗΝ ΣΤΕΓΝΗ ΣΟΥ ΚΑΡΔΙΑ
ΠΟΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΑΝΕ ΤΗΝ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΣΟΥ ΖΑΛΗ
ΠΟΙΟ ΨΕΜΑ ΣΕ ΚΡΑΤΑΕΙ ΣΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΟΝΤΑ
ΠΕΣ ΜΟΥ ΠΟΙΟ ΘΟΒΟ ΑΓΑΠΗΣΕΣ ΠΑΛΙ
ΠΟΙΕΣ ΛΕΞΕΙΣ ΜΕΣΑ ΣΟΥ ΣΑΠΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΒΓΟΥΝ
ΠΟΙΑ ΕΛΠΙΔΑ ΣΕ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΗΝ ΠΙΟ ΓΛΥΚΕΙΑ ΑΥΤΑΠΑΤΗ
ΠΟΙΑ ΘΛΙΨΗ ΣΕ ΚΛΩΤΣΑΕΙ ΠΙΟ ΜΑΚΡΥΑ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ
ΠΟΙΟΣ ΦΟΒΟΣ ΣΕ ΝΙΚΗΣΕ ΠΑΛΙ.....


"Ο ΧΑΜΕΝΟΣ ΤΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΟΛΑ"
... ΤΖΟΓΑΡΙΣΕ ΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ Κ ΕΙΣΑΙ ΕΤΟΙΜΟΣ ΓΙΑ ΟΛΑ
ΤΟ ΛΕΕΙ Κ ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΜΑΘΑΙΝΑΝ ΠΑΛΙΑ
Ο ΧΑΜΕΝΟΣ ΤΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΟΛΑ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ...ΤΙ ΝΟΜΙΖΑΤΕ?ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΑΓΓΕΛΑΚΑ???

Πρόκειται για την ωραιότερη συνέντευξη που εχω διαβάσει... Επειδή φορτώθηκε σήμερα στο site το ηλεκτρονικό αρχείο του schooligans (www.theschooligans.gr) την θυμήθηκα και την παραθέτω:
«Χρειαζόμαστε σκληρά παιδιά που να λένε σκληρά όχι»:
Συνέντευξη: Γιάννης Αγγελάκας
Πέρυσι, το βράδυ που γινόταν ο τελικός του Fame Story και η Καλομοίρα έστελνε φιλάκια, πέντε χιλιάδες παιδιά είχαν στριμωχτεί στο θέατρο Βράχων για να δουν τον Θανάση Παπακωνσταντίνου και τον Γιάννη Αγγελάκα. Προς το τέλος της συναυλίας το σύνθημα «Ω, είναι ωραία στον παράδεισο» δυνάμωνε όλο και πιο πολύ. Κι όταν ο Αγγελάκας ενέδωσε και είπε ένα τραγούδι από τις Τρύπες, το πλήθος ξέσπασε. Άρχισαν όλοι να χοροπηδάνε και να πέφτουν με δύναμη ο ένας πάνω στον άλλον - όπως παλιά.
«Κι αυτό μια έκφραση αγάπης είναι. Να σπάσουμε, να γίνουμε όλοι μαζί κομμάτια» είχε πει ο ίδιος σε μια συνέντευξη. Τον συναντήσαμε στην Επανωμή, ένα χωριό έξω απ' τη Θεσσαλονίκη, όπου ζει εδώ και 10 χρόνια. Ξέραμε την αλλεργία που παθαίνει όταν ακούει τη λέξη «καλλιτέχνες» και ξεκινήσαμε ακριβώς μ' αυτήν.

-Γιάννη Αγγελάκα, είσαι καλλιτέχνης;
-(σκάει στα γέλια)... Λοιπόν; (παίρνει σοβαρό ύφος) ...Είμαι πρώτα άνθρωπος και μετά καλλιτέχνης. Το μεγάλο μου ελάττωμα είναι ότι δεν μπορώ να πω ψέματα. Όχι, η επιτυχία δεν με άλλαξε. Είμαι πάντα ο Γιάννης, ο Γιαννάκης που κάποτε μάζευε σταφύλια για να ζήσει... Θέλετε κι άλλες καλλιτεχνικές απαντήσεις;
-Όντως μάζευες σταφύλια;
-Φυσικά! Μα σας είπα: Δεν μπορώ να πω ψέματα! (γέλια) ΟΚ, τέρμα η πλάκα, πάμε στην κανονική συνέντευξη...
-Πόσο χρονών είσαι;
-Έκλεισα τα 45.
-Κοιτάζεις ποτέ το παρελθόν πίσω σου;
-Ναι, βέβαια. Έχω μια ανελέητη συνείδηση του νήματος. Μπορώ εύκολα να θυμηθώ τον εαυτό μου 5 χρονών, 10, 15, 25... Νιώθω ότι πατάω σε μια ευθεία, την οποία αισθάνομαι πίσω από την πλάτη μου, ακόμα κι όταν δεν κοιτάω προς τα πίσω.
-Και πού οδηγεί αυτή η ευθεία;
-Έλα ντε!
-Σαν παιδί ήσουν διαφορετικό από τ' άλλα;
-Όχι ιδιαίτερα. Θυμάμαι μόνο ότι μου άρεσε να στήνω αυτοσχέδιες μικρές παραστάσεις. Μάζευα τα παιδιά της γειτονιάς και τους έπαιζα φανταστικές ιστορίες. Και θυμάμαι τον πατέρα μου να έρχεται και να με μαζεύει, γιατί δεν του άρεσε καθόλου αυτό που έκανα. Το θεωρούσε λίγο ανώμαλο.
-Είχες κάποιον παιδικό ήρωα; Ας πούμε τον Σούπερμαν, τον Μπάτμαν...
-Μπα, δεν ψηνόμουν με τέτοιους υπερήρωες. Είχα την τύχη να πέσει στα χέρια μου -πρέπει να' μουν 10 χρονών- ένα βιβλίο, το «Άνθρωποι και Ποντίκια» του Στάινμπεκ. Είναι μια πολύ απλή ιστορία -μπορεί να τη διαβάσει κι ένα παιδί- αλλά εγώ έπαθα σοκ. Ο ήρωας ήταν ένας άνθρωπος καθυστερημένος και αγαθός που είχε κάτι ποντικάκια, αλλά όπως τα χάιδευε, επειδή ήταν χειροδύναμος, τα έπνιγε. Και στο τέλος της ιστορίας πνίγει, χωρίς να το θέλει, και μια όμορφη κοπέλα που αγαπούσε. Είχα μπει λοιπόν από μικρός σε ένα περίεργο τριπ. Πώς γίνεται ο καλός να είναι και κακός; Οι ήρωές μου ήταν λίγο αντιφατικοί.
-Θα έλεγες ότι είχες ευτυχισμένα παιδικά χρόνια;
-Ναι, γιατί ήταν πλήρη. Με αγωνίες και με χαρές. Ήμασταν πολύ φτωχοί. Ζούσαμε σε μια μονοκατοικία στη Νεάπολη (Θεσσαλονίκη) που μέσα από το σαλονάκι μας περνούσαν αυτοί που μένανε από πάνω!
-Μέσα απ' το σαλόνι;!
-Ναι, αυτό γινόταν για σχεδόν 2 χρόνια. Μετά ήρθε κι έμεινε ένας θείος μου από πάνω, οπότε τουλάχιστον περνούσε γνωστός άνθρωπος! Ήταν μια οικογένεια φτωχών, αλλά πολύ παθιασμένων ανθρώπων. Αγαπιόντουσαν, γλεντάγανε, μαλώνανε -μιλάμε ξύλο κανονικό- και μετά πάλι γλεντάγανε. Πώς είναι ο «Καιρός των τσιγγάνων» του Κουστουρίτσα; Έτσι ακριβώς.
-Πεινούσες;
-Όχι, προς Θεού! Αλλά θυμάμαι από πολύ μικρός να κοιμάμαι και ν' ακούω στο διπλανό δωμάτιο τον πατέρα μου και τη μάνα μου το βράδυ να κάνουν λογαριασμούς και να λένε «χρωστάμε 5 δραχμές στον Μιχάλη και άλλες 3 δραχμές στον Μπάμπη». Και μ' έπαιρνε έτσι ο ύπνος ακούγοντας λογαριασμούς και προβλήματα. Ήξερα δηλαδή ότι τα πράγματα είναι δύσκολα. Δεν μπορούσα να πω την άλλη μέρα «δώστε μου ένα δεκάρικο για ν' αγοράσω κάτι».
-Η μουσική υπήρχε καθόλου στο σπίτι;
-Ακούγαμε απ' το ραδιόφωνο τα λαϊκά της εποχής. Πολύ Καζαντζίδη βέβαια...
-Στο Γυμνάσιο-Λύκειο ήσουν καλός μαθητής;
-Μέτριος. Του 15 ας πούμε. Τα κατάφερνα με λίγο διάβασμα.
-Και όταν δε διάβαζες, τι έκανες; Άκουγα μουσική. Ο πατέρας μου μού είχε πάρει ένα φτηνό στερεοφωνικό και έβαζα βινύλια. Περίμενα να φύγουν οι γονείς μου απ' το σπίτι, να βάλω τ' ακουστικά, να ξαπλώσω στο πάτωμα, να καπνίσω κρυφά ένα τσιγάρο.
-Μουσική άκουγες πάντα μόνος;
-Όχι, και με παρέα. Ήμασταν χωρισμένοι σε ροκάδες και καρεκλάδες (αυτοί που ακούγανε ντίσκο). Εμείς οι ροκάδες περιμέναμε πώς και πώς να βγει ο καινούριος δίσκος των Pink Floyd.
-Είχατε κανένα στέκι; Το δρόμο. Αράζαμε σε κάτι παγκάκια, κάτι πλατείες...
-Το σχολείο τι σου άφησε τελειώνοντας;
-Απολύτως τίποτα. Νομίζω ότι τα μοναδικά χρόνια που βαρέθηκα πραγματικά στη ζωή μου ήταν του σχολείου. Βαριόμουν ανελέητα. Μου είχε πάρει δώρο ο πατέρας μου ένα ρολόι το οποίο το κοίταγα συνέχεια γιατί η ώρα μες στην τάξη δεν περνούσε με τίποτα. Μετά από μερικούς μήνες δεν άντεξα και το πέταξα. Από τότε δεν ξαναφόρεσα ποτέ ρολόι.
-Αντιμιλούσες στους καθηγητές;
-Όχι, ήμουνα πιο πολύ στον κόσμο μου.
-Κινδύνεψες ποτέ να μείνεις;
-Έμεινα στη Β' Γυμνασίου. Έχασα χρονιά απ' τα Μαθηματικά. Δεν καταλάβαινα τίποτα, δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω τι πάει να πει αρνητικός αριθμός. Δεν ήξερα ότι -3+1 κάνει -2. Έμεινα μετεξεταστέος το Σεπτέμβρη και όταν πήγα με ρώτησαν πάλι «-3+1=;»... Έτσι έχασα τη χρονιά. Για ένα μάθημα! Τι ζώα ήταν αυτοί οι άνθρωποι! Και θυμάμαι είχαμε έναν γυμνασιάρχη, ο οποίος όταν με είδε να κλαίω μου είπε: «Έλα, μην κλαις Αγγελάκα! Κι ο Αϊνστάιν είχε κοπεί στα Μαθηματικά!» Ωραία παρηγοριά! Η πλάκα είναι ότι την επόμενη χρονιά ήρθε ο μοναδικός μαγικός καθηγητής που θυμάμαι στο σχολείο, ένας Μαθηματικός, και ενθουσιάστηκα τόσο με τις εξισώσεις που στο Λύκειο διάλεξα θετική κατεύθυνση. Πήγαινα μάλιστα για Πολυτεχνείο, αλλά εκεί γύρω στην προτελευταία τάξη αποφάσισα ότι δεν έχω κουράγιο να διαβάσω τόσο πολύ και προτίμησα τη Βιομηχανική για χαβαλέ.
-Και μπήκες;
-Και μπήκα!
-Η πιο καλή ανάμνηση απ' το σχολείο ποια ήταν;
-Κάτι πρωινά με κοπάνες. Πηγαίναμε δίπλα σε ένα καφενείο, πίναμε καφέδες, μιλάγαμε, καπνίζαμε...
-Μπουρδελότσαρκα πηγαίνατε;
-Οι φίλοι μου πηγαίνανε, εμένα δε μου άρεσε. Για κάποιους λόγους ήμουν συνεσταλμένος.
-Έκανες έρωτα πριν τελειώσεις το Λύκειο;
-Όχι. Βρισκόμουν ερωτικά με κορίτσια, αλλά έρωτα ολοκληρωμένο έκανα μετά το Λύκειο.
-Η πρώτη φορά ήταν μαγική;
-Όχι. Ήταν απλά με μια κοπέλα που μ' άρεσε.
-Πρότυπα είχες;
-Είχα τους μουσικούς. Τον Jimmy Hendrix, τον Bob Dylan, τον Σαββόπουλο...
-Ντυνόσουν περίεργα;
-Για εκείνη την εποχή ήμασταν φρικιά. Ξέρεις, μακριά μαλλιά, κολλητά τζιν, πουκάμισα απ' έξω... Με τον πατέρα μου είχαμε όλο καβγάδες. Μου 'σχιζε τα τζιν...
-Σοβαρά;
-Ναι, ήταν υπερβολικά αυστηρός. Η μαμά είχε πιο πολλή κατανόηση, αλλά εγώ, έτσι κι αλλιώς, από τα 15 μου δεν άντεχα την κανονική οικογενειακή ζωή και στα 18-19 έφυγα από το σπίτι.
-Πώς φεύγεις; Ανοίγεις την πόρτα και φεύγεις;
-Ναι, μετά από έναν καβγά, ας πούμε.
-Τι πήρες μαζί σου;
-Τίποτα! Το στερεοφωνικό και οι δίσκοι έμειναν εκεί. Τα ξαναβρήκα πολλά χρόνια μετά.
-Και πότε έγινε η επιστροφή του ασώτου υιού;
-Δεν επέστρεψα ποτέ. Απλώς κάποια στιγμή αποκαταστάθηκαν οι σχέσεις με τον πατέρα μου και πήρα το στερεοφωνικό.
-Ήταν οδυνηρό μέσα σου να φύγεις από το σπίτι;
-Όχι, ήταν απελευθερωτικό. Το ήθελα πάρα πολύ. Ήθελα να ζήσω έτσι όπως ονειρευόμουν να ζήσω.
-Και η πραγματικότητα έξω πώς σου φάνηκε;
-Μια χαρά. Στην αρχή πήγα και έζησα με μια κοπέλα που ήταν φοιτήτρια και είχε σπίτι στη Θεσσαλονίκη. Μετά άρχισα τα ταξίδια στην Κρήτη.
-Δούλευες;
-Ναι, έκανα οτιδήποτε. Πήγαινα στην Κρήτη κι έκανα το γκαρσόν σε ουζερί, μάζευα σταφύλια... Ή κάτι τρελές δουλειές στη Θεσσαλονίκη. Μαζεύαμε, ας πούμε, με έναν τύπο διάφορα κουρέλια - ήμασταν δηλαδή ρακοσυλλέκτες - και μετά αυτός τα ξεχώριζε και έφτιαχνε από τα κουρέλια στρώματα.
-Στη Βιομηχανική πήγες καθόλου;
-Ναι. Πήγα με ενθουσιασμό, αλλά από τον πρώτο χρόνο έφαγα ξενέρωμα που λένε. Είχε λίγο πλάκα βέβαια, γιατί τότε ήταν έντονα πολιτική η ατμόσφαιρα και ήταν όλοι ενταγμένοι σε κόμματα. Εγώ και οι φίλοι μου είχαμε φτιάξει διάφορες ομάδες κάπως ρομαντικές που γράφαμε κείμενα, προκαλούσαμε, χλευάζαμε.
-Ήσουν αναρχικός;
-Ήμουν ένα είδος αναρχικού. Δεν ήμουν ενταγμένος.
-Έχεις φάει ποτέ ξύλο από μπάτσους;
-Όχι, αλλά έχουμε παίξει κυνηγητό με μπάτσους και έχουν φάει ξύλο οι φίλοι μου. Εγώ ήμουν απλώς τυχερός.
-Γιατί σας κυνηγούσαν;
-Φωνάζαμε συνθήματα εναντίον τους. Είχε βγει ένας νόμος για εντατικοποίηση των σπουδών και είχαμε όλοι κατεβεί στους δρόμους.
-Πότε ένιωσες για πρώτη φορά εχθρικά απέναντι στην έννοια «κράτος»;
-Κοίταξε, δεδομένου ότι από μικρός είχα συνείδηση της φτώχιας μας, μεγαλώνοντας ανακάλυπτα και ποιοι είναι οι λόγοι της φτώχιας. Όταν ήμουν παιδί θεωρούσα ότι η φτώχια είναι μια κατάσταση φυσιολογική στη ζωή. Σιγά-σιγά έβλεπα ότι δεν ήταν και τόσο φυσιολογικό ότι ο πατέρας μου ήταν πάντα ένας εργάτης που τον ξεζουμίζανε και το μόνο που κέρδιζε ήταν να δίνει ένα κομμάτι ψωμί στα παιδιά του. Άρχισα να αναρωτιέμαι λοιπόν τι σόι οργανωμένη κοινωνία είναι αυτή. Απ' την άλλη, επειδή ο πατέρας μου ήταν κομμουνιστής και οργανωμένος στο ΚΚΕ, καταλάβαινα ότι ούτε τα υποτιθέμενα επαναστατικά κόμματα φτιάχναν ελεύθερους ανθρώπους. Δηλαδή δεν μπορούσα να δεχτώ ότι ο πατέρας μου, ο επαναστάτης, ο κομμουνιστής, αρνιόταν τα ρούχα μου, τη μουσική μου, την ιδιομορφία μου.
-Οπότε;
-Οπότε κάποια στιγμή έπαψα να πιστεύω - ως τότε το πίστευα - ότι η λύση είναι η κοινοβουλευτική αριστερά. Είδα ότι οι άνθρωποί της είναι θύματα ενός άλλου μηχανισμού που πάλι τους κρατούσε στο σκοτάδι και τους έδινε εντολές.
-Όλο αυτό σου δημιούργησε μια απελπισία;
-Ναι. Πέρασα μια εποχή, 20-22 χρονών, που ήμουνα κυνικός και μηδενιστής. Δεν έβλεπα πουθενά.
-Και τι σε στήριξε;
-Η μουσική και ο δρόμος, το να ζεις στο δρόμο, να βρίσκεις κι άλλους ανθρώπους που να' χουν τις ίδιες αγωνίες, τους ίδιους άλυτους γρίφους...
-Τους βρήκες αυτούς τους ανθρώπους;
-Ναι, τους βρήκα, ήμουν τυχερός. Και είχαμε την αισιοδοξία ότι, παρ' όλα τα σκατά, «εμείς μπορεί και να καταφέρουμε να ζήσουμε αλλιώς». Και νομίζω ότι υπάρχουν αρκετά παιδιά από εκείνη τη γενιά του πανκ που μέχρι και σήμερα καταφέρνουν να ζουν με αξιοπρέπεια, με ελεύθερη σκέψη και με την προσωπική τους ηθική ανέγγιχτη.
-Αυτές οι αντιλήψεις που είχες στα 20 σου για τον κόσμο έχουν αλλάξει σήμερα;
-Όχι, ίσα-ίσα. Αν τότε ο κόσμος σου άφηνε κάποια περιθώρια να τον ονειρευτείς καλύτερο, τώρα στενεύουν τα πράγματα. Τότε ήταν εύκολο για ένα παιδί να πει «Δεν γουστάρω τίποτα, θα ντύνομαι όπως θέλω, θα κάνω παρέα με τους αλήτες που θέλω». Ήταν εύκολο να ζήσεις ένα -έστω ακίνδυνο- περιθώριο. Τώρα όμως το ντύσιμο δεν σημαίνει τίποτα. Είναι μόδα τα μαλλιά και τα σκουλαρίκια. Έχετε δίκιο. Νομίζω ότι σήμερα που όλοι τρέχουν (τους έχουν πείσει ότι αν δεν τρέχουν θα πεθάνουν της πείνας), η πρόκληση είναι τα παιδιά που χάνουν τον καιρό τους και ονειρεύονται. Αυτά είναι τα επικίνδυνα παιδιά. Τα παιδιά που ονειρεύονται όχι τον εαυτό τους, αλλά τον κόσμο αλλιώς, ακόμα και όταν όλα γύρω-γύρω τους αποθαρρύνουν. Όχι να σκέφτονται «εντάξει, ο κόσμος είναι κρύος» και να τρέχουν να εξασφαλίσουν ένα παλτουδάκι ή μια γούνα. Μα να σκέφτονται πώς μπορεί να γίνει ο κόσμος πιο ζεστός.
-Πιστεύεις ότι υπάρχουν τέτοια παιδιά;
-Ναι. Απλώς είναι πιο λίγα και πιο μοναχικά, γι' αυτό δεν τα βλέπουμε ακόμα.
-Να μιλήσουμε λίγο για τις Τρύπες… Πόσο χρονών ήσουν όταν φτιάχτηκαν;
-Γύρω στα 23.
-Ήταν δύσκολα τα πρώτα χρόνια;
-Οικονομικά ναι, ήταν χρόνια ανέχειας. Από το 1982 μέχρι το 1992 που βγαίνει ο δίσκος «Εννιά πληρωμένα τραγούδια» και γίνεται το εμπορικό μπαμ με τις Τρύπες, εμείς πεινούσαμε.
-Παρότι ήσασταν ήδη γνωστοί;
-Και τι μʼ αυτό; Θυμάμαι το 1991, να κυκλοφορώ στην πλατεία Ναυαρίνου. Μόλις είχαμε κάνει την πρώτη συναυλία στο Λυκαβηττό και είχε έρθει 3000 κόσμος. Είχαμε πάρει κάτι ψιλά, αλλά εγώ εξακολουθούσα να είμαι άφραγκος. Κυκλοφορούσα λοιπόν στην πλατεία Ναυαρίνου κι ένας πιτσιρικάς μου φωνάζει:«Γεια σου Αγγελάκα καπιτάλα!». Είχα χεστεί στο γέλιο. Εγώ σκεφτόμουν πώς θα τη βγάλω εκείνη την ημέρα και για κάποιους είχα γίνει καπιτάλας…
-Εκείνα τα χρόνια είναι που κάνεις παρέα και με τον στιχουργό Μανώλη Ρασούλη;
-Ναι, άλλος επιτυχημένος και άφραγκος ο Μανώλης! Γιατί ήταν άνθρωπος που μίλαγε και ενοχλούσε… Μουʼ μαθε πάρα πολλά η παρέα μαζί του. Υπήρχαν εποχές που μέναμε στο ίδιο δωμάτιο και μοιραζόμασταν ένα πιάτο φαΐ. Μετά νοίκιασε ένα σπίτι μόνος του και επειδή αυτός έπαιρνε που και που τίποτα λεφτά από την ΑΕΠΙ, βοηθούσε κι εμένα. Θυμάμαι ότι μπορεί να άνοιγα την πόρτα του σπιτιού μου και να έβρισκα από κάτω ένα πεντοχίλιαρο. Καταλάβαινα ότι είχε περάσει ο Μανώλης.
-Και όλα αλλάζουν με τα «Εννιά πληρωμένα τραγούδια»;
-Ναι. Ξαφνικά πούλησαν 40.000 δίσκους! Αστρονομικό νούμερο για μας.
-Το περίμενες;
-Τελείως παράλογα, ναι, το περίμενα. Πίστευα ότι αυτό που κάναμε αφορούσε πολύ κόσμο -την είχα αυτή την πεποίθηση από το '85. Βέβαια άλλο να το περιμένεις και άλλο να σου συμβαίνει. Όταν συνέβη, πέρασα δύσκολα.
-Δηλαδή;
-Με σόκαρε όλη αυτή η ενέργεια που ήρθε ξαφνικά επάνω μας. Άρχισα να αισθάνομαι άβολα, σχεδόν αρρώστησα.
-Τι ακριβώς σε τρόμαξε; Ο κόσμος; Τα αυτόγραφα;
-Όλα! Με τρόμαξε το όλο πράγμα που ξαφνικά μεγάλωσε και έγινε ανεξέλεγκτο: η ένταση, η υστερία, οι συναλλαγές, οι promoters που τα τσέπωναν... Χρειάστηκαν ένα-δυο χρόνια για να καταλάβω πώς θα σταθώ μέσα σ' αυτό το πανηγύρι χωρίς να χαθεί η υπόστασή μου. Και σιγά-σιγά βρήκα τους τρόπους να κάνω όλη αυτή την τρέλα συνείδηση και να τη στέλνω πίσω στον κόσμο.
-Πέρα από δικαίωση, ήταν και μια εκδίκηση όλη αυτή η επιτυχία;
-Ναι, το ένιωσα κι αυτό κάποιες στιγμές, γιατί οι δημοσιογράφοι μέχρι το '93-'94 μας είχαν γραμμένους. Δεν μπορούσαμε να τους παραδοθούμε άνευ όρων. Είχαμε πίσω μας 10 χρόνια πείνας και πίστης.
-Κι έτσι είπατε πολλά «όχι»;
-Πάρα πολλά «όχι» και σε συνεντεύξεις και σε εξώφυλλα.
-Και σε διαφημίσεις;
-Ναι, εννοείται.
-Τι διαφημίσεις;
-Ας πούμε, από μια γνωστή εταιρεία μας κάνανε μια φοβερά μεγάλη πρόταση για να χρησιμοποιήσουν ένα τραγούδι μας σε διαφήμιση.
-Τι είδους εταιρεία;
-Φαστ φουντ. Δεν έχει σημασία το όνομα.
-Και ποιο τραγούδι σας θα βάζανε;
-Το «Δεν χωράς πουθενά». Ήθελαν να ξεπουλήσουν όλη μας τη ζωή... Για τα χάμπουργκερ! Όχι χάμπουργκερ. Είχαν κάνει τότε τις «τρυπάτες πατάτες»! Είχαν στήσει ολόκληρο concept πάνω στις Τρύπες... Και δεν πιστεύανε ότι αρνιόμασταν τα ποσά που μας δίνανε.
-Τι ποσά;
-Φτάσανε τα 40-50 εκατομμύρια! (σ.σ. 150.000 ευρώ) Μιλάμε για μυθικά ποσά. Βέβαια δεν ξεκινήσανε από 50, αλλά ήταν, ξέρεις, ο αλαζονικός τύπος που έλεγε: «Δε δέχεστε με 10; Τα διπλασιάζω! Ούτε με 20; Τα τριπλασιάζω!»... Αυτός πρέπει να έπαθε στο τέλος υπαρξιακό πρόβλημα! (γέλια)
-Πότε γίνονται αυτά;
-Γύρω στο 2000, τότε που σταματούσαν οι Τρύπες. Δηλαδή ό,τι έπρεπε: Κλείνουμε το μαγαζί και το ξεπουλάμε κιόλας! (γέλια)
-Πέρα από διαφημίσεις, είχατε προτάσεις και για συνεργασίες με «μεγάλα ονόματα»;
-Ναι, βέβαια. Από το να εμφανιστούμε στα γενέθλια γνωστού καλλιτέχνη που δηλώνει ροκ μέχρι και το να τραγουδήσω εγώ με έντεχνη μεγαλοτραγουδίστρια. Μιλάμε για συνεργασίες παράλογες.
-Γιατί παράλογες;
-Γιατί βρωμάνε καριέρα.
-Οι Τρύπες γιατί διαλύθηκαν;
-Γιατί σταμάτησαν να έχουν περιπέτεια. Η ατμόσφαιρα είχε αρχίσει να μην είναι τόσο συντροφική. Δεν υπήρχε χρόνος και διάθεση να ψάξουμε για καινούρια ακούσματα. Στις πρόβες κάποιοι κοιτούσαν το ρολόι...
-Οπότε κάποια στιγμή λες «παιδιά, χωρίζουμε»;
Όχι, δεν ειπώθηκε τίποτα. Απλά δεν έγινε το τηλεφώνημα για την επόμενη πρόβα.
-Σου άφησε άσχημη γεύση το τέλος;
-Καθόλου. Ήταν καιρός να ξεβολευτούμε και να πάρει ο καθένας τα ρίσκα του. Το βόλεμα θα ήταν ένας ακόμα δίσκος με τις Τρύπες.
-Μετά τη διάλυση, σκεφτήκατε ποτέ να δώσετε συναυλία;
-Όχι, ποτέ.
-Σε ενοχλεί ο κόσμος που σε σταματάει στο δρόμο για να σου μιλήσει;
-Όχι, ίσα-ίσα το χαίρομαι. Υπάρχουν βέβαια και μερικοί που συμπεριφέρονται σαν φανς («είσαι μεγάλος», «είσαι θεός» και τέτοια), συνήθως όμως συναντώ πολύ ωραία παιδιά. Θυμάμαι πριν 2-3 χρόνια, ήμουνα στην Ομόνοια κι ενώ περίμενα ένα φίλο, βλέπω έναν νεαρό μπάτσο να με κοιτάει περίεργα. Καθαρός ήμουνα, δεν είχα κανένα πρόβλημα, «τι με κοιτάει;» λέω. Κάποια στιγμή με πλησιάζει: «Είσαι ο Γιάννης Αγγελάκας;», «Ναι» του λέω. Κι εκείνος βγάζει το πηλίκιό του και μου λέει: «εγώ δεν είμαι αυτό που βλέπεις... εγώ είμαι ροκάς, μεγάλωσα με τις Τρύπες». Και φωνάζει έναν άλλο μπάτσο φίλο του και βγάζει κι αυτός το πηλίκιό του και αρχίζουμε όλοι να γελάμε.«Είναι απίστευτο», μου λένε «φοράμε στολές, γίναμε όργανα της τάξης... τι γυρεύουμε εμείς μέσα στη νύχτα των άλλων»!
-Συγκινητικό είναι!
-Ναι, βέβαια. Συγκινητικό και σουρεαλιστικό. Είχαν καταλυθεί οι ρόλοι τελείως. Πάλι καλά που μερικά παιδιά που ακούγανε Τρύπες γίνανε μπάτσοι.
-Καλό για τους μπάτσους δηλαδή...
-Δεν ξέρω...
-Πόσο θα αντέξεις αν μπεις σ' ένα τέτοιο επάγγελμα;
-Άσε που καθώς μου μιλούσαν πέρναγε κι ένα περιπολικό. «Τους βλέπεις αυτούς;» μου λένε. «Κάνουν περιπολία για να τσεκάρουν εμάς, να δουν αν κάνουμε τη δουλειά μας σωστά».
-Πάμε στα πράγματα που έκανες μετά τις Τρύπες. Συνεργάστηκες με τον Θανάση Παπακωνσταντίνου...
-Ευτυχώς που υπήρχε κι ο Θανάσης τα τελευταία χρόνια και ακούσαμε μερικά τραγούδια με αληθινή έμπνευση και μνήμη.
-Έπαιξες στην ταινία του Νικολαΐδη «Ο χαμένος τα παίρνει όλα»...
-Αυτό ήταν ένα μικρό σοκ για μένα. Δούλεψα σε κάτι εντελώς έξω απ' τα νερά μου. Πάντα όμως διάλεγα να παίρνω άβολες πόζες. Πιστεύω ότι οι στιγμές που είμαστε έξω από τα νερά μας είναι οι στιγμές που γνωρίζουμε καλύτερα τον εαυτό μας.
-Και πριν δύο μήνες έβγαλες τις «Ανάσες των λύκων»... Ήταν κι αυτό μια άβολη πόζα;
-Ε, ναι. Πειραματίστηκα μ' έναν τσελίστα, τον Νίκο Βελιώτη. Ό,τι ακούς στον δίσκο -συγχορδίες, βόμβους, ρυθμούς- είναι όλα ήχοι από ένα τσέλο. Ο Νίκος ήταν ο αντιακαδημαϊκός τσελίστας που ονειρευόμουνα.
-Τι εννοείς «αντιακαδημαϊκός»;
-Εννοώ μακριά από τις ακαδημαϊκές σπουδές και τα ωδεία, τα οποία ως γνωστόν καταστρέφουν τη μουσική. Ο Νίκος ξεκίνησε από τα ωδεία, αλλά κάποια στιγμή έφυγε από το παράθυρο. Μια ατάκα που έχουμε πει μεταξύ μας είναι ότι «όση σχέση έχει η εκκλησία με τη θρησκεία, τόση σχέση έχουν και τα ωδεία με τη μουσική». ...και τα σχολεία με την παιδεία!...
-Εσύ έχεις ακαδημαϊκές σπουδές;
-Εγώ δεν ξέρω ούτε πεντάγραμμο να διαβάζω... (γέλια)
-Στον δίσκο γράψατε και οι δύο τη μουσική;
-Ναι, συνήθως εγώ έβαζα τις μελωδίες και ο Νίκος κάτι παράξενες αρμονίες.
-Οι στίχοι προϋπήρχαν;
-Άλλοι ναι, άλλοι όχι. Ήταν ένα σκοτάδι που ήθελα να βγάλω από μέσα μου. Σκοτάδι υπήρχε και στις Τρύπες...
-Υπάρχει τώρα καμιά διαφορά;
-Νομίζω τώρα πλησιάζω το σκοτάδι με περισσότερη συνείδηση ή μάλλον με περισσότερη αγωνία για συνείδηση.
-Ποιες είναι «οι ανάσες των λύκων που κυβερνούν την άγρια χώρα σου»;
-Είναι όλη αυτή η ασχήμια που ζω όταν βγαίνω μια βόλτα στην πόλη ή όταν τύχει ν' ανοίξω την τηλεόραση. Είναι οι μπάτσοι, οι καταναλωτές, ο Χριστόδουλος, ο Ψωμιάδης, ο Κούγιας, το Fame Story, οι σημαίες για την Eurovision... Όλα αυτά τα φιλτράρω για να βγάλω τις «Ανάσες των λύκων». Είναι το δικό μου εσωτερικό ρεπορτάζ.
-Στο δίσκο έχεις διασκευάσει κι ένα τραγούδι του Βαμβακάρη. Γιατί Βαμβακάρη;
-Όχι πάντως για «καλλιτεχνικούς λόγους». Το έκανα σαν μια ερωτική εξομολόγηση στον άνθρωπο που γέννησε το λαϊκό μας τραγούδι. Έναν άνθρωπο που με τρεις νότες και μια συγχορδία μπόρεσε να μεταφέρει στην αιωνιότητα την εικόνα μιας ολόκληρης εποχής. Το «Κάθε τρελό παιδί» του Χατζιδάκι είναι άλλη μια ερωτική εξομολόγηση; Ναι. Και ειδικά αυτή έγινε με πολύ τρακ.
-Φαίνεται! Η φωνή σου τρέμει σ' αυτό το τραγούδι.
-Ναι, μου ήταν πολύ δύσκολο. Και δεν είμαι σίγουρος αν το είπα όπως το ένιωθα.
-Τι καλό άκουσες τελευταία από ελληνική μουσική;
-Μου άρεσε ο δίσκος του Παυλίδη. Έκανε κάτι πολύ πιο βαθύ και ουσιαστικό απ' ό,τι έκανε με τα Ξύλινα Σπαθιά.
-Οι Active Member πώς σου φαίνονται;
-Έχουν μια αγωνία να κάνουν τίμια μουσική. Χάρη σ' αυτούς ακούσαμε χιπ-χοπ με αυθεντικότητα.
-Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης;
-Μου είναι πολύ συμπαθής σαν φυσιογνωμία, σαν αύρα και σαν άνθρωπος. Παρόλα αυτά -από τον τελευταίο του δίσκο που άκουσα- νομίζω ότι υποφέρει από σπουδαιοφάνεια.
-Ο Μίκης Θεοδωράκης;
-Προτιμώ τον Χατζιδάκι.
-Μόνο αυτό έχεις να πεις;
-Τα υπόλοιπα τα λέει και μόνος του. Έμαθα ότι κυκλοφόρησε μια αυτοβιογραφία του με τίτλο… «Άξιος εστί»!
-Οι Raining Pleasure;
-Μου αρέσουν. Τσαντίστηκα μαζί τους όταν έμαθα ότι πήγαν στο Fame Story. Έχουν απαντήσει σ' αυτό. Το κάνανε «καθαρά για το promotion», για να τους ακούσει περισσότερος κόσμος. Αν είναι να ψάχνεις ακροατήριο μέσα απ' το Fame Story, καλύτερα παραιτήσου. Τη μουσική σου πρέπει να τη στηρίζεις και με την ηθική σου και με τη στάση σου. Πώς πηγαίνεις σ' ένα χώρο όπου οι άνθρωποι ξεβρακώνονται, ψυχολογικά και κυριολεκτικά, για λίγη δημοσιότητα; Και δεν το κάνουν μόνο οι Raining Pleasure. Έχω δει κι άλλους. Από τον υποτίθεται σοβαρό λαϊκό τραγουδιστή Μητροπάνο μέχρι κάποιους Κρητικούς παραδοσιακούς μέχρι τον Λάκη με τα ψηλά ρεβέρ. Αυτά για μένα είναι κινήσεις πανικού.
-Ακόμα κι αν είναι για μια φορά; Για μια εμφάνιση 3 λεπτών;
-Εγώ τους ανθρώπους που παγιδεύονται σε λύσεις πανικού -ακόμα κι αν είναι για μια φορά- τους φοβάμαι. Σημαίνει ότι δεν έχουν μέσα τους τις αντοχές που χρειάζεται σήμερα ένας μουσικός για να φτιάξει κάτι στέρεο.
-Μήπως παραείσαι αυστηρός;
-Μπορεί να' χεις δίκιο. Αλλά δεν μπορείς να μου καταλογίσεις ότι το κάνω μόνο προς τα έξω και δεν το κάνω προς τον εαυτό μου. Όταν χρειάστηκε, εγώ τα όχι μου τα είπα. Δε μιλάω εκ του ασφαλούς. Και ξέρω ότι η εποχή μας είναι σκληρή. Αλλά ακριβώς γι' αυτό χρειάζεται σκληρά παιδιά που να λένε σκληρά όχι.
-Τη Eurovision την είδες;
-Ναι, την είδα. Δε μ' ενοχλεί η Παπαρίζου -μια χαρά το είπε το τραγουδάκι. Μ' ενοχλεί που γιορτάζουμε και καμαρώνουμε σαν γύφτικα σκερπάνια για μια εκδήλωση για την οποία παθιάζονται μόνο οι υποανάπτυκτες χώρες που μπήκαν τελευταία στην Ευρώπη. Γίναμε οι άρχοντες της τριτοκοσμικής Ευρώπης. Όπου μπορούμε να τη βγούμε, τη βγαίνουμε. Δηλαδή και σε διαγωνισμό... χεσίματος να παίρναμε την πρωτιά, θα βγαίναμε με σημαίες και θα πανηγυρίζαμε. Σημασία έχει να ξεχωρίζει αυτή η φοβερή χώρα, η Ελλάδα! Και ο Σαββόπουλος λίγο-πολύ αυτό είπε: «Μ' ενοχλεί που μέσα απ' τη Eurovision ξεσάλωσε πάλι η υπανάπτυκτη πλευρά μας». Καλά ναι! Κι όταν έβγαινε μέσα απ' την τούρτα η Καλομοίρα ή όταν δίνει τα τραγούδια του ο Θεοδωράκης στον Ρέμο, ποια πλευρά μας ξεσαλώνει; Η αναπτυγμένη;
-Γιατί λες ότι σήμερα πανηγυρίζουμε έτσι εύκολα;
-Μάλλον γιατί ζούμε πολύ ταπεινωμένοι κάθε μέρα. Κακοπερνάμε. Ακούω ότι η μισή Ελλάδα είναι χρεωμένη στις τράπεζες. Νομίζω ότι αυτός είναι ένας βασικός λόγος που έχει ξυπνήσει πάλι το εθνικό μας κόμπλεξ συν την ξενοφοβία συν τον ρατσισμό που ψιλοδέρνει τον πληθυσμό.
-Τα σκάνδαλα στην εκκλησία σε σόκαραν;
-Όχι. Με σόκαρε που ο κόσμος περίμενε την τηλεόραση να του πει γι' αυτά τα σκάνδαλα. Δηλαδή πριν δεν τα έβλεπε; Δεν ξέρω... Κάτι περίεργο συμβαίνει με την Ελλάδα. Σαν να τρώει ο λαός κάποιο χαλασμένο παραισθησιογόνο, σαν κάποιοι να τον τροφοδοτούν με ληγμένα ναρκωτικά.
-Ο Χριστόδουλος πώς σου φαίνεται;
-Γελοίος και επικίνδυνος. Βγήκε και είπε ότι η ομοφυλοφιλία είναι κουσούρι και μετά από λίγο καιρό αποκαλύφθηκε ότι η εκκλησία -τουλάχιστον τα ιερατεία τα υψηλά- είναι άντρο κουσουρλήδων. Βγαίνει κάθε τόσο και επικαλείται την παράδοση και μετά τα βάζει με τη Δόμνα Σαμίου που τραγουδάει παραδοσιακά τραγούδια. Δεν θέλει την παράδοση ελεύθερη. Θέλει να την ευνουχίσει, να την πακετάρει και να μας την προσφέρει έτσι όπως τον βολεύει.
-Με τι σκοπό;
-Να μη σηκώνουμε κεφάλι. Να ζούμε συνεχώς με το φόβο του σεξ, του θανάτου και του διαφορετικού. Εγώ πιστεύω ότι άνθρωποι σαν τον Χριστόδουλο, με την εμπάθεια και τον τρόπο που δουλεύουν, ετοιμάζουν, συνειδητά ή ασυνείδητα, ένα ολοκαύτωμα στο όνομα του οποιουδήποτε έθνους. Ο Μπους θα χαιρόταν πάρα πολύ να έχει από έναν Χριστόδουλο -σύμμαχο ή εχθρό- σε κάθε χώρα του πλανήτη.
-Η γνώμη σου για τον Καραμανλή ποια είναι;
-Λίγος.
-Για τον Γιώργο Παπανδρέου;
-Πολύ λίγος.
-Σημαίνει κάτι για σένα ότι ο Παπανδρέου παίρνει μια σκούπα και βοηθάει στο καθάρισμα του συνεδρίου;
-Ναι, βέβαια. Σημαίνει ότι τον έχουν αποβλακώσει οι promoters του.
-Ο νομάρχης Θεσσαλονίκης, ο Ψωμιάδης, πώς σου φαίνεται;
-Νομίζω ότι εκπροσωπεί με τον καλύτερο τρόπο τον νεόπλουτο Έλληνα σκυλά. Θα σου πω ένα περιστατικό που ξέρω από πρώτο χέρι. Όταν έκανε την προεκλογική του εκστρατεία, μια φίλη μου αισθητικός πήγε να του κάνει μακιγιάζ για μια φωτογράφιση. Κι όπως καθόταν στο γραφείο του για να τον περιποιηθεί φαινόταν απ' το παράθυρο το Καπάνι, η παλιά αγορά της Θεσσαλονίκης. Και της λέει ο Ψωμιάδης: «Αυτά όλα μια μέρα εγώ θα τα ισοπεδώσω». «Μα γιατί;» του λέει η φίλη μου «τι σας έχει κάνει η παλιά αγορά;». «Θα την κάνω πάρκινγκ!» της απαντάει «δεν ξέρεις πόσος κόσμος θα σωθεί από ένα τέτοιο έργο»... Αυτή λοιπόν είναι η φιλοσοφία του Ψωμιάδη και του κάθε Ψωμιάδη. Είναι η φιλοσοφία του άξεστου νεόπλουτου Έλληνα που έχει οράματα τεχνοκρατικά.
-Κι αν κάποιος σου πει ότι «Μα κάπου πρέπει να γίνει το πάρκινγκ»;
-Ας πάνε να κόψουν το κεφάλι τους να βρουν! Ας κάνουν υπόγεια πάρκινγκ! Είναι δυνατόν να καταστρέφεις τα δύο-τρία σημεία που έχουν μείνει στην πόλη για να θυμίζουν την ιστορία της;
-Πες μια ωραία είδηση που άκουσες τελευταία.
-Ότι στο τσουνάμι δεν υπήρχαν ζώα θύματα. Τίποτα -ούτε ένας ελέφαντας, ούτε ένας λαγός. Το είχαν μυριστεί και είχαν φύγει. Αυτό είναι μια καλή απάντηση στο ποιος είναι ευφυέστερος πάνω στον πλανήτη.
-Να τελειώσουμε με μουσική... Αυτό τον καιρό ετοιμάζεις έναν καινούριο δίσκο;
-Ναι, με μια ορχήστρα από 13 άτομα.
-Πολλά δεν είναι;
-Ο ήχος που ήρθε στο μυαλό μου τόσα όργανα είχε.
-Και με τι μοιάζει αυτός ο ήχος; Τι να σου πω; Αν οι «Ανάσες των λύκων» ήταν ένα πένθος, αυτό είναι μια γιορτή. Η αγωνία μου ήταν να απελευθερώσω λίγη από την ευγνωμοσύνη που νιώθω για τη Μουσική. Τη θεωρώ τη μεγάλη και μοναδική θρησκεία. -----------------Όταν θα αγαπήσεις το γέλιο σου και την αναπνοή σου και δεις πως έχεις κάτι να μας πεις "Στο πλάι σου ο άνθρωπος που διάλεξες βιτρίνα στη ζωή σου τριάκοντα αργύρια αντίτιμο σιωπής"

Auto to arthraki einai afierwmeno se ena apo ta pio agapimena mou proswpa...tin agapimeni mou fili,kolliti mou jima...kai kati parapanw apo kolliti mou...thelw na sou pw oti se latreuw kai se agapaw para poli...gt eisai apo ta liga atoma pou me stirizoun pragmatika stin zwi mou alla kai gt exoume perasei tosa polla mazi,pou den borw kai oute prokeitai na ta xexasw...oles tis malakies mazi sou tis exw kanei...pisteuw stin zwi mou pws eimai poli atixi gnk gia polla pragmata kai katastaseis alla euxaristw ton theo pou se gnwrisa.gt eimai pragmatika poli tixeri gi auto...den se allazw gia tipote kai gia kanenan flwrogomeno...(den eimai Maria)...simera px xehnioudai auta pou perasame ?
OXI.....den nomizw...k ti den exoume perasei mazi.ean arxisw na lew tha teleiwsoume aurio...ta mithika mas omws... thimisou kati sto Reina prwtoxronia stis skales:_) ..... pou bike i mama s k svisame ta lito ston toixo...zaf tin imera ekeini pou me douleues...re?
ti na prwtothimithw...thelw na grapsw tosa polla gia se euxaristisw alla tha grafw kana mina...re?
mia aporia mou irthe twra sto mialo?
Pou einai o LIVANOS?
?????????hahahahahahaha....akouw scorpions kai thimamai tin sinaulia tous 18.06.07......faswsimi fasi e?
episis xereis gt thelw pio poli apo ola na se euxaristisw?
gt eisai apo ta elaxista atoma pou me gnwrizoun poli kala,gt oloi oi alloi me krinoune epeidei m aresei na lew tin alitheia k auto pou pisteuw k ts tin bainei epeidi mou tin spane(prwtotipo e?)...oi alloi exoun alla kritiria gia emena...enw esi oxi...eisai i moni pou axizeis eidika mesa apo tin tazi mas...k o foudounis omws poli tipas k allos 1-2...
re?xekolla apo to mialo sou...hahahaha
anipomonw na erxetai to aurio,gia na se vlepw sto sxoleio.gt pairname kala kai den exoume kanena papara anagki...meta thelw na sou pw pws eimai poli xaroumeni pou eisai me ton Ermi...gt einai k gamw ta paidia...se agapaei poli.opws k esi...xairomai na eisai kala...t xereis...daxei...vasika...xerw gw?ela re filaraki.....hahahaha..... loipon filaraki mou?ta leme gt paredwsa pneuma simera ok?ta leme flk....exei kai sinexeia.... penny

penny+jima=b.u know f(f.e)